Stachura po raz drugi !

Poezja jest czymś, co potrafi wprowadzić człowieka w stan lekkości, nieważkości. Jeszcze piękniejsza jest poezja śpiewana.

Edward Stachura był niezwykłą postacią, chociaż użycie określenia „był” nie jest w tej sytuacji odpowiednie. Wielcy poeci nie stają się „byłymi” poetami ot, tak. Potrafił namalować słowami rozterki, smutki, uczucia, które były jego częścią... potrafił obrócić zdarzenia ze swojego życia, (trzeba przyznać niezbyt szczęśliwego) w wiersze, które dzisiaj powodują u czytelników gęsią skórkę.

Zakochałam się w jednym z tych utworów (oczywiście niejedynym), do którego link i tekst zostały podane poniżej. Ta melancholia, ten brak nadziei w jego treści i ogólne poddaństwo... Oczywiście nie powinno się od razu uosabiać autora z podmiotem lirycznym, jednak jako poetka, wiem, ile w wierszu daję siebie, z tego względu jestem w stanie przyznać, że to o czym jest ten wiersz to prywatne odczucia autora, bo praktycznie zawsze jest on jego częścią, każdy, bez wyjątków. Pisząc wiersze, poeta oddaje siebie. Warto o tym pamiętać. Nie jesteśmy ludźmi, którzy tylko lubią pisać, ale takimi, którzy w ten sposób rozmawiają.

Na pewno czytaliście, słyszeliście ten wiersz niejednokrotnie, ale warto wrócić do niego ponownie ;) tylko tym razem posłuchajcie go z zamkniętymi oczami, w cichym pokoju, tak żeby nikt Wam nie mógł przeszkadzać. 

Z nim będziesz szczęśliwsza

Edward Stachura 

Zrozum to, co powiem, 
Spróbuj to zrozumieć dobrze 
Jak życzenia najlepsze, te urodzinowe 
Albo noworoczne, jeszcze lepsze może 
O północy gdy składane 
Drżącym głosem, niekłamane 

Z nim będziesz szczęśliwsza, 
Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. 
Ja, cóż - 
Włóczęga, niespokojny duch, 
Ze mną można tylko 
Pójść na wrzosowisko 
I zapomnieć wszystko 

Jaka epoka, jaki wiek, 
Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień 
I jaka godzina 
Kończy się, 
A jaka zaczyna 

Nie myśl, że nie kocham 
Lub że tylko trochę kocham 
Jak cię kocham, nie powiem, no bo nie wypowiem - 
Tak ogromnie bardzo, jeszcze więcej może 
I dlatego właśnie żegnaj, 
Zrozum dobrze, żegnaj, żegnaj 

Z nim będziesz szczęśliwsza, 
Dużo szczęśliwsza będziesz z nim. 
Ja, cóż - 
Włóczęga, niespokojny duch, 
Ze mną można tylko 
Pójść na wrzosowisko 
I zapomnieć wszystko 

Jaka epoka, jaki wiek, 
Jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień 
I jaka godzina 
Kończy się, 
A jaka zaczyna 

Ze mną można tylko 
W dali znikać cicho 

https://www.youtube.com/watch?v=QzNTc7zlKPI

pozdrawiam Was bardzo serdecznie ! Dobrej nocy ! 

Patrycja G.