"Melodia" Tuwima...

Pierwszy raz spotkałam się z tym wierszem w podstawówce, czyli ładne kilka lat temu.
Dostałam za zadanie nauczyć się go na pamięć i wyrecytować. Tekst był melodyjny i delikatny.
Nauczenie się go nie sprawiło mi najmniejszego trudu. Już wtedy się zakochałam. Ale jak bardzo odkryłam dopiero po latach.
Ten utwór jest lekki. Idealny dla wymagających czytelników.
Nutka melancholii i dreszcz utraconych wspomnieć. Całość dopełnia nutka tęsknoty. Piękne, romantyczne...
Poeta pokazuje nam, jak mało jest w nas skromności. Każdy myśli tylko o swoim „ja". Rzadko kiedy zwracamy uwagę na rzeczy ważniejsze.
Zwraca uwagę, że czasem warto się zatrzymać i spojrzeć na świat, bez pospiechu, bez ciągłej gonitwy. A Wy? Jak interpretujecie ten wiersz? 

Poniżej udostępniam „Melodię” w wersji śpiewanej. Ciekawe i oryginalne wykonanie. 

Melodia
J. Tuwim

Wczesna jesień -oto moja pora.
Siwy ranek - kolor mego wzroku.
Siedzę w miłej kawiarni jak w obłoku,
Mógłbym tak do wieczora.

Za oknami tyle pośpiechu,
Ale ja nie wiem i nie słyszę,
I zamilkły w jesiennym uśmiechu,
Zapatrzeniem dalekim się kołysze.

Tak najlepiej: siąść w cukierni rankiem
I patrzeć, jak ulica chodzi.
W takie ranki jest się kochankiem,
I smutniej człowiekowi, i młodziej.

Od miłości, od czułych wspomnień
Dzień zacząłem senny i pusty.
Z twoich słów, nie pisanych do mnie
Wiersz układam uśmiechniętymi usty.

A to wszystko razem jest melodią,
I melodii chwile są rade.
Cudzoziemka w palcie kraciastym
Śpiewnie, ślicznie zamawia "szokolade".

Jaka wiotka, matowa kobieta!
Jak nas mało na świecie! Jak mało!
I jakimi perfumami zawiało!
I jaki poeta!...

Melodia "Julian Tuwim

Zapraszam na moją stronę na Facebook'u, gdzie umieszczam własne wiersze:
Miasto motyli

Patrycja G.